In de gezondheidszorg is het dossier een belangrijk hulpmiddel om de beste zorg en behandeling te krijgen. Iedere zorgverlener legt zijn eigen dossier aan en legt daar alle informatie uit onderzoeken en beeldvorming in vast. Wanneer een patiënt vervolgbehandelingen nodig heeft, of wanneer na verloop van tijd medicatie bijgesteld moet worden of zich een nieuw trauma of gebeurtenis voordoet, is het net zo belangrijk om te beschikken over een opgebouwd dossier.
Stel je de situatie voor dat iemand bij een andere zorgverlener terecht komt, dan begint er een nieuwe episode en zo begint dossiervorming opnieuw. Een eventuele verwijzing omvat lang niet altijd een volledig of afdoende beeld. Meestal wordt gevraagd of gegevens opgehaald mogen worden bij andere zorgverleners, wat met een (digitaal) formulier gebeurt. De gegevens worden vervolgens opgeslagen in een pdf of op papier geprint en opgestuurd naar de vragende behandelaar. Het antwoord is ook weer een pdf bestand of uitgeprint met (een deel van) de informatie. Het komt tevens voor dat een patiënt niet precies weet wie de behandelende artsen waren en wanneer het ook al weer was. Dit levert een onvolledig beeld en extra werk op voor de zorgverlener die de informatie moet leveren, en voor de zorgverlener waar de patiënt naar toe gaat.
Medische gegevens zijn niet éénvormig, dat wil zeggen het is geen platte registratie van feiten en conclusies Niet alles kan zonder het verband te kennen, worden gedeeld. Het is ook niet beperkt tot één bron. Verschillende behandelende artsen, verpleegkundigen en farmaceuten bouwen aan het dossier van een patiënt. Deze informatie ligt verspreid over de dossiers van de behandelaars. Met een beetje geluk is de patiënt altijd bij één huisarts (praktijk) gebleven en heeft de huisarts het totaal overzicht waar iemand voor welke klachten is behandeld, en wat er is voorgeschreven. In de praktijk is dat vaak niet zo, en al helemaal niet bij trauma’s die optreden wanneer iemand op reis is geweest.
Al jaren spreken we over een centraal gezondheidszorg dossier, maar deze is nog steeds niet gerealiseerd. Want hoe combineer je deze informatie op zo’n manier dat ze een helder overzicht geven, voor zowel de patiënt als de zorgverlener, zonder juridische problemen te creëren? Een overzicht dat gedeeld kan worden met zorgverleners, terwijl de patiënt zelf de regie houdt op het delen. Hoe doe je dat zonder een nieuwe kopie van het dossier op te bouwen, maar gegevens te laten waar ze zijn opgebouwd, en van daaruit digitaal te delen na expliciete toestemming?
Wat nou als iedereen een eigen tijdlijn van haar/zijn zorg zou hebben? Beveiligd met DigiD, waar zichtbaar is hoe en waar iemand verzekerd is. Deze tijdlijn heeft de vorm van een persoonlijke tijdbalk, waar zichtbaar is wanneer iemand voor welke behandeling bij een zorgverlener is geweest. Waar een persoon toestemming kan geven om de gegevens beschikbaar te stellen, en dat het beschikbaar stellen dan ook direct digitaal werkt, aangesloten op het landelijke platform voor toezegging. Detailgegevens worden niet in de persoonlijke tijdbalk bewaard, ze blijven in de dossiers van de zorgverleners. Bij een inzageverzoek of bij een zorgoverdracht worden, op basis van geldende standaarden, gegevens van een dossier beschikbaar gesteld aan de aanvrager. Diagnose en behandeling, verpleegkundige data en voorgeschreven medicatie worden zo getoond aan de nieuwe behandelaar die daarmee accurater kan diagnosticeren en behandelen en nauwkeuriger de juiste medicatie kan voorschrijven. Deze werkwijze bevordert tevens een belangrijke functionaliteit dat wordt afgedwongen door Europese en landelijke regelgeving, namelijk dat het zichtbaar moet zijn wie op welk moment medische gegevens heeft ingezien en/of heeft opgevraagd.
Een bewezen systeem om gegevens in een complex stelsel uit te wisselen is eHealthDX van CGI. Basisfunctionaliteiten zijn bovengenoemde tijdbalk en uitwisseling van medische gegevens. Wilt u meer weten over eHealthDX, of over onze oplossingen en diensten in de zorgmarkt, neem dan contact met mij op.